Het Hinduïsme is sterk gericht op de bewustwording van de mens. Daartoe moet hij studie maken van de Upanishads, geschriften die een eeuwenoude overlevering bevatten. Maar het louter weten leidt tot niets, wanneer het niet verwerkt wordt in de praktijk van het dagelijks leven. Om de brug naar dit ‘doen’ te kunnen slaan, moet de hindu zich gedurende een bepaalde tijd aan meditatie wijden. Daartoe trekt hij zich terug in volstrekte eenzaamheid. Dit noemt men ’tapas’. Saswitha, die van jongs af zich onder leiding van guru’s bekwaamde in de oosterse wijsheid, bereikte in zijn ontwikkeling een punt waarop hij ’tapas’ moest gaan doen. Dit kleine boek bevat het onopgesmukte verslag van deze tapas. Na een eerste, mislukte poging vindt hij ten slotte een guru die hem tot de echte tapas brengt. Een dagenlange tocht voert hem naar een veraf gelegen berghelling waar hij zich een onderkomen bouwt en waar hij, wekenlang in volstrekte eenzaamheid, de moeilijke tocht begint naar zijn innerlijk. Tapas bevat veel overpeinzingen waaraan men zich kan verrijken. Het boek bevat bovendien een uitzonderlijk stuk autobiografie. Bovenal is het een verslag uit de eerste hand van een praktijk in de oosterse wereld waarvoor velen, al was het maar uit nieuwsgierigheid, belangstelling zullen hebben.