Grootouders, ouders, kinderen. Hun bloedverwantschap, gezamenlijke geschiedenis, tradities, waarden en normen en het voortleven daarvan in een volgende generatie, vormen een onverbrekelijke band tussen gezins- en familieleden door de generaties heen. Annelies Onderwaater beschrijft deze verbondenheid aan de hand van de theorie van Ivan Boszormenyi-Nagy. In deze negende herziene druk maakt de auteur de grondbegrippen van deze theorie toegankelijk en ze plaatst ze in een ruimer theoretisch kader. Zo bespreekt ze de samenhang met een aantal andere theoretische richtingen zoals het narratief en het hechtingsperspectief. Actuele thema’s als omgaan met seksueel misbruik, adoptie, scheiding en familiebreuken komen aan bod, maar ook hoe problematische gezinsherhalingen door de generaties heen kunnen worden doorbroken. Boosheid als kracht wordt behandeld, evenals contextuele relatietherapie. Alle onderwerpen worden door casuïstiek verhelderd. ‘Ontschuldiging’ als contextuele interventie wordt in deze druk verder uitgewerkt en vergeleken met ‘vergeving’. In een geheel nieuw hoofdstuk staat de onverbrekelijke band na de dood centraal. Hoe kan deze band eruitzien en hoe kan gecompliceerde rouw in een gezin worden herkend? De helende werking van ‘postuum ontschuldigen’ bij gecompliceerde rouw wordt met een casus over suïcide concreet gemaakt. Ook voor niet-hulpverleners die geïnteresseerd zijn in de onverbrekelijke band tussen ouders en kinderen – die ook na de dood blijft bestaan – is dit boek interessant en leerzaam. Annelies Onderwaater studeerde cum laude af in de orthopedagogiek en de klinische psychologie. Zij is werkzaam als klinisch psycholoog/psychotherapeut bij de SGGZ Dimence en in haar eigen praktijk in Amsterdam. Zij specialiseerde zich in relatie- en gezinstherapie, contextuele therapie, lichaamsgerichte psychotherapie, EMDR en rouwtherapie. Zij is opleider, supervisor en leertherapeut.