Een abuis: de spiegel die bedriegt wanneer we onszelf menen te herkennen in een mens of in een macht ofschoon aan de waarnemer van buitenaf diezelfde mens of diezelfde macht kunnen opvallen als juist een tegendeel van de mens die er een beeld van zichzelf of van een eigen ideaal herkent. Een syndroom: het ziektebeeld dat dit bedrog te ervaren geeft in twee onderling radicaal verschillende vormen. De geest van een tijd: een concert van deze geest in het Nederland van de jaren ’60, achtereenvolgens in twee symfonieën van onderling tegengestelde klank. In eerdere publicaties bij Aspect onderzocht Hans Sizoo het abuis zoals hem dat opviel in de wereld van de cultuur. Het relaas van dit boek beperkt zich tot het eigen, zeer gevarieerde en deels intense ondervinden en ondernemen op hetzelfde vlak. Van meet af aan raakte dit eigen ervaren verweven met zowel een eigen ziektebeeld als een tijdgeest van de vroege en van de wat latere jaren ’60. Het ervaren daagde uit tot analyse en tot het schrijven van dit essay. Maar het relaas van het ervaren op zichzelf, zoals dit relaas het leeuwendeel van de pagina’s vult, maakt het essay tot een geheel dat zich laat lezen als een roman.