Auto-Euthanasie

Auto-Euthanasie – Boudewijn Chabot.

Bewust ten dode vasten en dorsten en zelfdoding in gesprek met een vertrouwenspersoon zijn twee onbekende wegen die tot de dood leiden zonder dat een arts de regie heeft. De besluitvorming en de uitvoering ervan vinden plaats in gesprek met familie, vrienden of hulpverleners. De term ‘auto-euthanasie’ verwijst naar de kern van beide: zelfstandige levensbeëindiging zónder dodelijke handeling door een arts, maar wel in gesprek.

Boudewijn Chabot heeft nauwkeurig onderzocht hoe vaak deze stervenstrajecten voorkomen en hoe ze verlopen. Ze blijken in de Nederlandse populatie verrassend frequent voor te komen, tezamen zelfs vaker dan euthanasie. Merkwaardig genoeg is dit door de samenleving collectief genegeerd, terwijl mensen die doodgaan deze wegen niet zelden weten te vinden. Er zijn verschillende stervensscenario’s onder regie van een arts: palliatieve zorg, terminale sedatie en euthanasie. Auto-euthanasie lijkt een stil protest van sommige stervenden tegen de medicalisering van het sterven. De manier waarop zij hun overlijden sturen, wordt in het euthanasiedebat over het hoofd gezien of er wordt over gesproken in afschrikwekkende termen. Daardoor is de frequentie waarmee dit sterven voorkomt, verborgen gebleven achter de gordijnen rond het sterfbed.

Boudewijn Chabot (1941) is psychiater-psychotherapeut en promoveerde op een sociologische dissertatie. Zijn naam is verbonden aan het omstreden Chabot-arrest van de Hoge Raad. Hij brengt verslag uit over een sociaal spanningsveld, niet als moralist, maar als getuige-deskundige.