In de twee delen ‘Neue Gedichte’ (1907,1908) verzamelde de Oostenrijkse dichter (1875-1926) het beste werk uit een van zijn vruchtbaarste periodes. Dit is een zeer geslaagde vertaling van het eerste deel, onderdeel van een eerste complete vertaling, in een tweetalige editie en van uitvoerige commentaren en toelichtingen voorzien. Deze dragen er in belangrijke mate toe bij deze poezie toegankelijk te maken. De vertaler, die eerder al de ‘Sonnetten’ van Shakespeare en ‘De bloemen van het kwaad’ van Baudelaire in vergelijkbare uitgaven presenteerde, is alleszins in zijn werk geslaagd en heeft zich zowel aan de vormvastheid als aan de gedachte-inhoud kunnen houden. Daarmee logenstraft hij het aforisme van Robert Frost: poezie is wat verloren gaat in een vertaling. Deze mooie vertalingen bieden de Nederlandse lezer een goede gelegenheid zich in het werk van Rilke te verdiepen. De toelichtingen zijn al even noodzakelijk als verhelderend