Terug naar onschuld

In dit vierde boek in de serie Reflecties van het Christusbewustzijn staat de volgende boodschap centraal: ‘In het paradijs, de tuin van onschuld, werd aan al onze behoeften voldaan. We waren de geliefden van God. Maar geluk was niet genoeg voor ons. We wilden de vrijheid om ons eigen leven te kunnen leiden. Net als Prometheus moesten we de goden het vuur ontfutselen. We hadden geen keuze. We moesten gévers van liefde worden, niet alleen ontvángers van liefde.
Iedereen weet hoe het verder ging. We werden uit het paradijs gezet en voelden voor het eerst schaamte, jaloezie, woede, gemis. We ervoeren vreugde en verdriet. We moesten hard werken om te overleven. We moesten fouten maken om ervan te leren. Eerst probeerden we anderen hiervan de schuld te geven. Via eindeloze ketens van aanval en verdediging vielen we dieper en dieper, totdat ik aan het kruis genageld werd. Dat was het punt van ommekeer. Van toen af aan moesten we leren verantwoording te dragen voor onze ervaringen. We moesten de Waarheid niet alleen leren, maar we moesten de Waarheid worden.
Nu we terugkeren naar het paradijs, zijn we anders dan we vertrokken. We keren terug in nederigheid en met gevoel voor wat iedereen nodig heeft. We keren terug, niet alleen als geschapenen, maar ook als medescheppers, niet alleen als mensenzonen, maar ook als zonen van God.’