Walraven van Hall

De Zaandamse bankier Walraven van Hall speelde
tijdens de Tweede Wereldoorlog een cruciale rol bij het
verstrekken van geld aan vrijwel de gehele Nederlandse
illegaliteit, talloze gezinnen van zeelieden, 30.000
spoorwegstakers en duizenden ondergedoken joden.
Om dat mogelijk te maken, pleegde hij samen met zijn
broer Gijs – de latere burgemeester van Amsterdam – de
grootste bankfraude ooit. Van Hall stond aan de basis
van de Stichting 1940-1945, ging voorop bij de bundeling
van het verzet tegen het nationaalsocialisme en was
nauw betrokken bij de oprichting van de Binnenlandse
Strijdkrachten.
Historici als Loe de Jong en Geert Mak noemden deze
‘olieman’ dan ook de centrale figuur, de spin in het
web van de illegaliteit. Sommige strijdmakkers zagen
in hem zelfs de premier van naoorlogs Nederland. Zijn
tragische dood aan de vooravond van de bevrijding,
een gevolg van verraad in eigen kring, maakte aan alle
toekomstplannen een abrupt einde.