Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn, drie maanden moet hij als kind verborgen worden gehouden in het huis van zijn ouders. De wrede farao van Egypte had bevolen dat alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood gebracht moesten worden. In die zin deelt Mozes het levenslot van de miljoenen kinderen op aarde, in de geschiedenis en nog steeds, die zonder uitzicht op een menselijk bestaan worden geboren. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij ij een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. Het lijkt alsof God het volk van de Hebreeën, de nakomelingen van Abraham, Izaäk en Jakob, aan hun lot heeft overgelaten. Slavenarbeid moeten ze verrichten tot ze er letterlijk dood bij neervallen. Maar juist Mozes krijgt dan de opdracht om het volk te redden uit de greep van de wrede farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. Het volk wordt bevrijd, weg uit de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaän ontvangen ze bij de berg Sinaï de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land ‘overvloeiend van melk en honing’. Mozes zal het land zelf echter nooit betreden…